"Het is leven is aan de dromers, de durvers en de bouwers." Dat nam ik mee van mijn ouders. Het is in die filosofie dat ik luidop durf dromen van een wereld waarin mensen elkaar zien voorbij de oordelen en veronderstellingen, waarin mensen nieuwsgierig blijven om elkaar te beluisteren. Een wereld waarin we ont-moeten in de echte zin van het woord: niet omdat ik moet, wel omdat ik ervoor kies. Ik verbeeld me wat een rijkdom het kan zijn als iedereen vanuit zijn authentieke zelf kan uitreiken naar anderen. Ik hoop op het plezier en geluk dat dit ons kan geven en ben me ten volle bewust van mijn eigen traject vol vallen en opstaan. In dat besef suf ik graag wat starend uit het raam of met mijn hoofd in de wind, omdat in dat suffen ideeën groeien om telkens weer mijn deel(tje) proberen bij te dragen. 

Het werken, oefenen en leren in geweldloze communicatie, is het mooiste cadeau wat ik mezelf ooit gegeven heb. Het brengt meer helderheid in mijn werk & leven en maakt van mij een gelukkiger mens. Ergens las ik dat "gelukkige mensen houden van hun leven, van hun echte ik en de ander. Ze proberen een leven op te bouwen waarin ze doen waar ze goed in zijn en daarbij zo mogelijk bij te dragen aan de levenskwaliteit van anderen. Je kunt je geluk alleen vinden als je je eigen weg gaat en daarbij rekening houdt met het welbevinden van betekenisvolle anderen." Dat is precies waar geweldloze communicatie me in ondersteunt. Ook zin om er kennis mee te maken of je meer te verdiepen? Check mijn aanbod.